Het Amstelpark – wie rent er niet – bestaat vijftig jaar. In het park, vlakbij het doolhof, ligt de Ben Ali Libibrug. De eenvoudige tien meter brede, houten voetgangersbrug is net zo oud als het park. In 2017 is de brug (nr. 838) vernoemd naar Ben Ali Libi.
Ben Ali Libi was de artiestennaam van Michel Velleman, een goochelaar die woonde aan het Merwedeplein in de Rivierenbuurt. Ali Libi genoot bekendheid van optredens in Amsterdam, vooral voor kinderen.
Hij bleef optreden, ook toen het werken hem in de oorlog steeds meer werd belemmerd, omdat hij joods was. Hij trad uiteindelijk alleen nog op bij mensen thuis. Tot hij bij een razzia op 20 juni 1943 werd opgepakt en samen met zijn vrouw en dochter via Westerbork in Sobibor belandde. Daar zijn ze op 2 juli 1943 vermoord.
Willem Wilmink schreef een gedicht over hem, dat bekend werd bij het grote publiek door een voordracht in 2004 van een geëmotioneerde Joost Prinsen.
Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord, staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord, dus keek ik er met verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar. Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos, scharrelde hij de kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar. Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost dat Nederland nodig moest worden verlost van het wereldwijd joods-bolsjewistisch gevaar. Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar. Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt, kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt. Er stond al een overvalwagen klaar voor Ben Ali Libi, de goochelaar. In 't concentratiekamp heeft hij misschien zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien met een lach en een smoes, een misleidend gebaar, Ben Ali Libi, de goochelaar. En altijd als ik een schreeuwer zie met een alternatief voor de democratie, denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar voor Ben Ali Libi, de goochelaar. Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel, hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.
Laat een reactie achter