Het Java-eiland is een van de mooiste plekken om uit te waaien en hard te lopen en heeft een interessante geschiedenis. Een eeuw lang was het eiland alleen te bereiken via de Verbindingsdam met daarin de Blauwehoofdbrug (nr. 163).
Aanvankelijk was het Java-eiland, net als het naastgelegen KNSM-eiland, een golfbreker voor de Oostelijke Handelskade. Later is het opgehoogd en werd het onderdeel van de haven. Verschillende stoomvaartmaatschappijen onderhielden vanaf hier de lijndiensten met Nederlands-Indië. De Verbindingsdam was vooral belangrijk voor de treinen die de goederen uit de haven vervoerden. Vandaar is de dam schuin aangelegd, anders zouden lange goederentreinen de bocht niet kunnen maken.
Na de dekolonisatie viel de handel met Indonesië stil. De haven en scheepswerven die hier vanaf de negentiende eeuw geweest zijn, werden niet meer gebruikt en de grote bedrijven trokken weg. Het havengebied was in de jaren zeventig en tachtig van de twintigste eeuw een desolaat terrein. Tot in de jaren tachtig de krakers en kunstenaars het eiland overnamen.
Omstreeks 1994 werd het verlaten havengebied getransformeerd in een woonwijk. In de jaren daarvoor is het gebied geschikt gemaakt voor woningbouw en werd ook begonnen met de bouw van een nieuwe brug in de Verbindingsdam.
De brug in de dam is vernoemd naar het Blauwhoofdbolwerk in de stadsmuur van Amsterdam. Die muur diende als verdedigingslinie en werd omgeven door een brede gracht – het Singel – en had acht poorten en 26 bolwerken. De bolwerken waren vijfhoekige uitbouwen waarop kanonnen en molens stonden.
Het Bolwerk Blauwhoofd bevond zich echter ter hoogte van het huidige Barentszplein, aan de andere kant van de stad, in Amsterdam West. Waarom toch die naam gekozen? Hield de ambtenaar die de voordracht voor de naam deed de kaart op zijn kop?
Laat een reactie achter